“Het schip had twee Kromhout dieselmotoren van 270 pk per stuk, direct om­keerbaar met elk een eigen gekoppelde scheepsschroef. De trossen gingen los, lonten in de hoofdmotoren en de motoren startten. Dat ging soepel, ze draaiden als een naai­machine. De reis begon rustig, maar het ging steeds harder waaien. Met donderend geraas sloegen de golven tegen de laadklep, die gelukkig was dichtgelast. Op een gegeven moment werden we zelfs achteruit geblazen. We verlegden de koers naar Dover. Na twee dagen in de haven wachtte een gladde zee ons op, alsof er niets was gebeurd. Door dichte mist op de Middel­landse Zee raakten we wat uit koers, maar daarna voeren we al huppelend richting Port Said en door het Suezkanaal.” Verstopt “De originele brandstoftanks waren leeg en we stapten over op de brandstof in de ballasttanks. Het viel ons op dat de brandstoffilters sneller verstopt raakten dan normaal. Ook was de brandstof niet mooi blauw, maar zwart en ondoorzichtig. We ontdekten dat de ballast­tanks met bitumen waren bewerkt om roesten door zeewater te voorkomen. Door het slinge­ren van het schip had de diesel het bitumen opgelost. We hadden nieuwe filterelementen nodig. We konden die ophalen in Colombo, maar daar komen was nog niet zo eenvoudig. Om beurten moest we een motor afzetten om de ­filters te reinigen. In Colombo kwamen alle reserveonderdelen aan boord, dus mouwen opstropen en aan het werk. Vier dagen later namen we ­opgewekt afscheid van Colombo.”