> MIJN KOERS

Gerard de Vries (62) is kapitein op koel- en vries­schepen bij Seatrade. Hij zit in de nadagen van zijn zeevaartcarrière, want aan de horizon gloort het vervroegde pensioen. “We vervoeren veelal fruit in reefer containers, soms op een lijndienst, soms op de wilde vaart. Mijn laatste vaart was van Vlissingen naar Centraal-Amerika en weer terug. Zo’n rondje duurt zeven weken, dat doe je dan twee keer per term. Hoewel we de laatste terug­vaart enige vertraging hadden, door allerlei situaties in het Panama­kanaal en slecht weer. Dat betekende soms crisis aan boord, maar het varen vind ik nog steeds leuk. Bemanningszaken, het schip netjes houden, puzzelen met het weer; dat boeit me nog steeds. Maar er zit tegenwoordig zoveel gedoe omheen: audits, administratie, elke dag weer die stroom van e-mails. Aan boord zeggen we altijd dat we blij zijn als in Nederland het weekend begint, dan hebben we twee dagen rust. Maar goed, het hoort nu eenmaal bij het moderne leven. Toch denk ik, alles tegen elkaar afwegende, dat ik over twee jaar stop met varen. Dan heb ik 42 pensioenjaren opgebouwd, bijna het maximale. Dan vind ik het mooi geweest, dan heb ik genoeg water gezien. Wat ik wil doen na het varen? In elk geval meer tijd aan mijn gezin besteden dan vier à vijf maanden per jaar. Nóg eerder stoppen doe ik niet, want onze zoon wil misschien geneeskunde studeren, dus dan moet er wel geld blijven binnenkomen, ondanks dat we gespaard hebben. En ik kan natuurlijk aan de wal nog wat gaan doen. Dat zijn vage ideeën hoor, maar ik denk bijvoor­beeld aan een krantenwijk of ik laat me omscholen. Of misschien word ik wel huisvader en kan mijn vrouw haar carrière weer oppakken.” ←