Ben Freije (60) vaart als kapitein op een asfalttanker op de Great Lakes tussen bestemmingen in Canada en de Verenigde Staten. Hij heeft een vaste collega, ze lossen elkaar om de paar maanden af. “Bij mijn laatste verlof moest ik vlak na thuiskomst weer terug naar het schip. De moeder van mijn collega was overleden en hij wilde naar huis voor de uitvaart. Dat was voor mij even omschakelen, maar dat hoort nu eenmaal bij het werk. Alles zat nog in mijn hoofd, dus ik kon zo weer aan de slag. Na opnieuw een tijdje boord ­begon mijn verlof écht. Mijn vrouw en ik wonen in Drenthe. Onze twee dochters zijn het huis uit, zij wonen in Amsterdam. Als ze tijd hebben, komen ze naar Schiphol als ik vertrek of terugkom. Dan drinken we een kop koffie. De eerste dagen thuis voelen als een soort vakantie: lekker uitrusten en niks doen. Daarna ga ik aan de slag met klusjes die zijn blijven liggen. Ook grotere klussen pak ik aan. We hebben een huis uit de jaren zeventig met veel grond eromheen. Dus er is altijd wat te doen. Het liefst ben ik de hele dag buiten een beetje aan het klussen. En mijn vrouw en ik fietsen en wandelen graag, dus we gaan er regel­matig samen op uit.