“Toen ik begon met tatoeëren, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig van de vorige eeuw, was er weinig belangstelling voor de zeemanstattoo”, vertelt Henk. “Alleen vissers uit Urk, Katwijk en IJmuiden lieten zich toen nog tatoeëren. Ik organiseerde een keer in een café op Urk een middag voor mensen met tattoos. Daar was veel belangstelling voor. De kroeg zat bomvol getatoeëerde vissers.” Henk legt uit dat de jonge zeevarenden van nu op de grote vaart niet snel kiezen voor een tatoeage: “Het zijn knappe koppen, goed opgeleid. Ze vinden een tatoeage misschien niet passen bij hun rang.” Pontje naar Amsterdam-Noord “Ik heb een aantal mooie zeemanstattoos in mijn collectie en ik ben blij als ik er af en toe één mag zetten”, zegt Henk. “Even geleden mocht ik een klassieke schoener op het been van een marinier aanbrengen. En bij een scheepstimmerman heb ik een been vol mogen zetten met allerlei nautische elementen. Daar ben ik dan zo’n twaalf tot vijftien uur mee bezig. In onze tattooshop komen ook mensen voor een zeemanstattoo die geen relatie met de zee hebben. Ze willen dat omdat het er stoer uitziet. Maar het voelt voor mij wel een beetje apart om een anker te zetten op de onderarm van een ict’er, wiens enige maritieme ervaring eruit bestaat dat hij af en toe het pontje van Amsterdam-Centrum naar Amsterdam-Noord neemt.” Captain Cook en Tahiti Het versieren van de lichaamshuid is zo oud als de mensheid en het kwam in allerlei culturen voor. Maar in de westerse wereld werd het rond 750 door het christendom uitgebannen. Pas in de achttiende eeuw begon het tatoeëren aan een opmars. Henk: “Dat was het gevolg van een bezoek van de Britse ontdekkingsreiziger James Cook aan Tahiti in de Stille Zuidzee in de tweede helft van de achttiende eeuw. Hij was zwaar onder de indruk van de fors getatoeëerde lokale bevolking, die daarvoor ook een woord had: ‘tatu’. Cook maakte er ‘tattoo’ van. De verhalen van Cook over zijn kennismaking met het tatoeëren en de Tahitiaanse tattoos op de armen van zijn bemanning baarden bij thuiskomst veel opzien. Het begin van een West-Europese traditie was geboren.”