Het is Toms tweede stage en hij is nu ongeveer halverwege. Het deel op de brug zit er bijna op, binnenkort ‘verhuist’ hij naar de machinekamer. “Het technische werk, daar ligt mijn hart. Daarom wilde ik graag stage lopen op een gastanker van Anthony Veder. We hebben heel veel techniek aan boord, zowel in de machine­kamer als aan dek. En er komt voor de officieren veel kijken bij het laden en lossen. Dus er is een hele hoop te doen.”

Ethyleen Tom vaart op de Coral Parensis. Dat schip vervoert ethyleen, dat wordt gebruikt in kassen om het groeiproces van fruit en groente te versnellen. Ook is het een grond­stof voor plastic. Er past 7.500 m3 ethyleen in de tanks van de Coral Parensis. In vloeibare vorm welte­verstaan, als gas zou het 482 keer zoveel ruimte innemen. Ethyleen wordt vloeibaar bij de juiste combi­natie van druk en temperatuur en wordt in ons geval vervoerd op temperatuur van -100 tot -103 graden Celsius, het is dus zaak om het aan boord te koelen en koud te houden.

Strikt verboden Veiligheid is een belangrijk onderwerp aan boord, zo niet het belangrijkste. “Ethyleen is een vloeibaar gas en vanwege mogelijk explosiegevaar zijn mogelijke ontstekings­bronnen verboden op het dek zoals bijvoorbeeld mobiele telefoons en open batterijen. Alleen goedgekeurde apparatuur is toegestaan. Communiceren doen we bijvoorbeeld via radio.” Uitwijken Tom voelt zich helemaal in zijn element aan boord. “Op de brug assisteer ik de tweede stuurman. Of eigenlijk: ik voer de wacht uit en de stuurman houdt in de gaten of het allemaal goed gaat. Het is ongelooflijk leerzaam. Ik heb vier jaar gestudeerd, nu kan ik al die kennis eindelijk in de praktijk brengen. Het is net als met rijlessen: je leert het door het te doen. Op zee is het heel belangrijk om op een veilige afstand van andere schepen te blijven. Als ik een schip zie aan­komen, heb ik dertig minuten om een beslissing te nemen. Ik weet dankzij mijn stage dat als ik direct besluit om uit te wijken, dat wel heel veilig is, maar we ook heel ver van onze koers raken. De truc is dus om zo veilig mogelijk uit te wijken, maar ook zo snel mogelijk weer op koers te zijn.”

Zelf oplossen Hoewel Tom het leven op zee niet met de paplepel kreeg ingegoten, was de mbo-opleiding Maritiem officier alle schepen aan het STC in Rotterdam een logische keuze. “Ik wilde wat doen in de techniek. Als je dan de kans krijgt om dat te doen op de grootste machines ter wereld, is dat natuurlijk fantastisch. En de zeevaart spreekt me aan. Je bent op jezelf aangewezen. Je kunt niet even naar de super­markt als je iets mist. Maar daar word je alleen maar creatief van. Je moet het oplossen met wat je aan boord hebt. Wat ik ook mooi vind aan dit beroep, is dat je veel van de wereld ziet. Natuurlijk moet je thuis wel missen, maar aan boord hebben we wifi, dus ik kan mailen en appen. En in de havens hebben we 4G en kan ik bellen.” Doorstuderen Na deze stage en een voldoende voor zijn stage­verslag is Tom klaar met zijn studie. En dan, aan de slag? “Nee, ik wil hierna nog twee jaar verder studeren: na de zomer start ik met de hbo-opleiding Maritiem officier. Dat is goed voor mijn eigen kennis en werkgevers vragen steeds vaker mensen met een hbo-diploma. En daarna de zee op, het liefst op een gastanker.” Toekomst Wat de verre toekomst brengt, is natuurlijk de vraag. “Het liefst blijf ik zo lang mogelijk op zee, in de machinekamer. Hopelijk tot aan mijn pensioen, maar daar ben ik nu nog niet mee bezig. Ik spaar wel, dat heb ik van huis uit meegekregen. Als ik eenmaal aan het werk ben, ga ik me in mijn pensioen verdiepen.” ←