‘Pas als ik van boord ben, weet ik zeker dat ik naar huis ga’
<script>(function(w,d,s,l,i){w[l]=w[l]||[];w[l].push({'gtm.start': new Date().getTime(),event:'gtm.js'});var f=d.getElementsByTagName(s)[0], j=d.createElement(s),dl=l!='dataLayer'?'&l='+l:'';j.async=true;j.src= 'https://www.googletagmanager.com/gtm.js?id='+i+dl;f.parentNode.insertBefore(j,f); })(window,document,'script','dataLayer','GTM-WLWMZHX');</script>
> WELKOM THUIS
Kapitein Joris van Vuuren (48) vaart kriskras de wereld over. Natuurlijk mist hij zijn vrouw en dochters, maar ze weten niet beter in huize Van Vuuren. Eenmaal thuis draait Joris snel weer mee in het gezin.
“Bij de wilde vaart varen we geen vaste routes. Daardoor weet ik ook nooit precies wanneer ik van boord ga. Vroeger leefde ik aan het einde echt toe naar de aflossing, maar dat heb ik afgeleerd. Het loopt namelijk vaak anders. Het gebeurt soms dat de kade waaraan we moeten lossen, bezet is. Dan moet je buitengaats wachten en dat kan wel twee weken duren. Dus ik weet pas zeker dat ik naar huis ga, als ik van boord ben. Zeemansgezin Als ik op zee ben, mis ik mijn vrouw en dochters uiteraard, maar dat vind ik niet iets negatiefs. Ik probeer elke week te bellen. En we kunnen mailen en appen aan boord. Maar natuurlijk is het soms wel moeilijk. Bijvoorbeeld als er thuis iets speelt waarbij ik niet kan helpen. Verjaardagen mis ik ook vaak. Ik ben wel bij de geboortes van mijn kinderen geweest. Dat valt redelijk te plannen. Voor sterfgevallen geldt dat natuurlijk niet, je kunt hooguit proberen om bij de uitvaart te zijn. Dat heb ik met mijn zus en schoonouders meegemaakt. Dat zijn lastige dingen. Maar verder zijn we als gezin niet anders gewend. Het leven thuis gaat door en als ik weer thuis ben, probeer ik zo snel mogelijk mee te draaien in het gezinsleven. In het begin is dat altijd even zoeken. Mijn vrouw en dochters hebben hun vaste ritme en met mij erbij verandert die balans. Geen drama Ik probeer thuis vooral lekker te niksen: ik lees wat en fiets een paar keer per week. Aan het einde van mijn verlof, een paar dagen voor vertrek, merk ik dat ik al wat meer met mijn gedachten bij het werk zit. Als het praktisch haalbaar is, brengen mijn vrouw en kinderen mij weg naar Schiphol. Als ik op een doordeweekse dag vertrek, is het afscheid bij het ontbijt. Het is wat het is, we maken daar nooit zo’n drama van. Eerder stoppen Ik vaar nu 25 jaar en ik denk niet dat ik het tot mijn pensioen blijf doen. Het varen zelf staat me niet tegen, maar ik kan als kapitein niet meer doorgroeien aan boord. Daarom denk ik wel dat ik ooit iets anders ga doen. Maar ik weet nog niet wat, dat komt wel. Over mijn pensioen denk ik nu nog niet actief na, maar ik heb het wel goed geregeld: ik heb wat spaargeld belegd en ons huis is deels afbetaald. Tegen de tijd dat mijn pensioen in zicht komt, ga ik zeker bellen met het pensioenfonds. Ik zou het niet erg vinden om wat eerder te stoppen met werken.” ←
Joris van Vuuren werkt 25 jaar op zee en is in dienst van BigLift Shipping, onderdeel van de Spliethoff Group. Hij vervoert met zijn crew “alles wat niet in een container past”. Joris woont met zijn vrouw en twee dochters (15 en 12) in Amsterdam.